Η αγιολογική μυθιστορία Βαρλαάμ και Ιωάσαφ, που αποδίδεται στον Ιωάννη Δαμασκηνό, σώζεται σε ένα εξαιρετικά μεγάλο αριθμό χειρογράφων, πράγμα που δείχνει την πλατειά διάδοσή του από τη βυζαντινή περίοδο μέχρι τον περασμένο αιώνα. Όμως, το γοητευτικό αυτό κείμενο ακολούθησε την τύχη των περισσότερων κειμένων που σώζονται από έναν μεγάλο αριθμό χειρογράφων: η έκδοση που διαθέτουμε στηρίζεται σε τρία χειρόγραφα. Γι' αυτό επιβάλλεται να αναληφθεί μια προσπάθεια για την κατάταξη όχι μόνο των 140 χειρογράφων που σημειώνει ο Fr. Dolger2 αλλά και όλων των άλλων που ασφαλώς λανθάνουν στους καταλόγους των διαφόρων βιβλιοθηκών, ώστε να αποκτήσουμε μια πραγματικά κριτική έκδοση, βασισμένη στο σύνολο της χειρόγραφης παράδοσης. Στη χειρόγραφη παράδοση πρέπει φυσικά να συμπεριληφθούν και οι συντάξεις της μυθιστορίας που υπάρχουν σε πολλές ανατολικές γλώσσες και που έγιναν πριν από το ελληνικό κείμενο, καθώς και οι μεταφράσεις του ελληνικού κειμένου που έχουν γίνει στην αραβική, στην αιθιοπική, στη λατινική, σε πολλές νεώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες και, τέλος, στη νέα ελληνική. Στο βιβλίο αυτό εκδίδω μια από τις ανέκδοτες νεοελληνικές μεταφράσεις, τη μετάφραση του Νικηφόρου Βενετζά, ως συμβολή στο γενικότερο εκδοτικό πρόβλημα του Βαρλαάμ και Ιωάσαφ, αλλά και γιατί η μετάφραση αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο λογοτεχνικό και γλωσσικό ενδιαφέρον. (Από την έκδοση)
2813409247