«Οι κινηματογραφικές αίθουσες, σε όλον τον κόσμο, είχαν μια κοινή μοίρα. Γνώρισαν ταχεία εξάπλωση και μεγάλη άνθιση, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, πόλεις κάθε μεγέθους, ακόμα και στην ύπαιθρο, μέσα σε λίγες δεκαετίες. Επιβλητικού πλούτου ή μικρού προϋπολογισμού, ευφάνταστης, συχνά πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής ή στοιχειώδους κατασκευής, έζησαν μια λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένη ζωή, ικανοποίησαν για μεγαλύτερα ή μικρότερα διαστήματα στους πελάτες τους και έφτασαν, οι περισσότερες, σε ένα γρήγορο και άδοξο τέλος. Είτε γκρεμίστηκαν, είτε επιβίωσαν μέσα στην εγκατάλειψη ως αρχιτεκτονικά ερείπια του παρελθόντος, είτε άλλαξαν χρήση και μετατράπηκαν σε κάτι πολύ πιο πεζό: υπεραγορές, πάρκινγκ, καταστήματα κάθε είδους.»